Trein van Huancavelica naar Huancayo en terug naar Lima

Dinsdagochtend de 28e staan we om 6:15 uur op het perron, De rokende dieselloc staat klaar, met 1 derde klas, 1 express wagon en 1 buffetwagen. Echt heel oud spul allemaal. Maar wij zijn blij want het ziet er nu toch echt naar uit dat we zometeen in een bergtreintje terug naar Huancayo gaan.
Het is wat je je erbij voorstelt, een schommelend smalspoortreintje dat veel herrie maakt, vooral als ie op zijn luchthoorn blaast en dat is bij iedere overweg, bij iedere tunnel en bij alle levende have die zich in de buurt waagt. We maken een prachtige route door de bergen, en vooral langs de stromende beek waar geen hoofdweg in de buurt komt.
Het eerste deel laat vooral mooie hoogland doorzichten zien, later afwisselender landschp met meer dorpjes, mensen in fel gekleurde kledij en landbouw. Het is duidelijk zaaitijd, hele famillies worden opgetrommeld want het zaaien gaat zaadje voor zaadje. De trein stopt geregeld volgens planning maar ook hier en daar zomaar langs de route om iemand in of uit te laten, of zelfs om een pakje of post aan te nemen. Het is ook wel bijzonder als je ziet hoeveel personeel op zo`n trein meerijdt.
Als ontbijt eten we (om zeven uur!) gegrilde kipfilet met rijst en een paar aardappelen. en daarna nog een beker thee.
Het laatste deel van de reis gaat langs een zeer diep en recht ingesneden riviertje. Het stroomt hevig want het heeft de laatste dagen steeds een paar uur flink geregend in de bergen. Nu hebben we echter mooi zon en helder weer. Als we na 5 uur in Huancayo aankomen moeten we nog een stuk door de stad, dat gaat hier gewoon langs de weg. Hevig en continu toeterend baant de trein zich een weg naar het station. Terug in de stad waar we ons als toerist niet thuisvoelen, maar we hebben al een hostel geboekt vlak bij de bus terminal en morgen meteen in de luxe bus naar Lima. We hebben een paar uur over en lopen naar een nieuw groot winkelcentrum. Het blijkt echt groot en vooral overdadig luxe, wat een contrast! Hier lopen vooral jongeren rond. Alleen luxe merken winkels waar je geen klanten ziet. Misschien wel 10 fastfood restaurants op een rij, die lopen wel. Slechts een enkele vrouw in traditionele klederdracht, wat een tegenstelling! Ze lijkt ook wat verdwaasd om zich heen te kijken. De supermarkt is vergelijkbaar met een franse hypermarché. Bij de kassa's staan nogal wat verlaten boodschappenkarretjes met een paar producten. Dan blijkt, dat veel mensen niet alles kunnen betalen, wat ze eerder in hun karretje gooiden. Ze kiezen uit wat achterblijft en daar staat weer het zoveelste karretje in de weg.

Vandaag, woensdag de 29e, gaan we met de meest luxueuze bus terug naar Lima, 7 uur in twee luxe, leren stoelen boven voor de grote ruit van de dubbeldekker. Dat is wel eventjes wat anders dan een collectivo of een lokale bus. Nou is de bus wel heerlijk luxe maar het zegt nog niks over de vaardigheden van de chauffeur. En deze is een rouwdouwer, rijdt riksja's en kleine auto's zo van de weg, schandalig. Daarnaast haalt hij gevaarlijk in en rijdt veel te woest. 
Wat een prachtig zicht tijdens deze supermooie tocht door de bergen. Uiteindelijk gaan we van 3700 m naar 4900 meter en dan in een snelle vlucht naar zeeniveau.
Weer hoge kale gras-bergen en hele diepe dalen. Soms komt aan de series U-bochten geen eind. Een deel van de bergstreek is een intensief mijngebied. Er worden verschillende grondstoffen afgevoerd. ijzer of looderts, zilverzandachtig spul. Er is veel zwaar verkeer op deze route en dat wil niet altijd goed lukken. Later rijden we door prachtige, smalle gorges met zowat loodrechte bergwanden.

Op het bus-eindstation mogen alleen officiele taxichauffeurs komen. Op een groot bord hangen de prijzen van een taxirit naar wel 100 bestemmingen/straten. Het vliegveld is 40 sol, en aangezien ons hotel aardig in die richting ligt zou dat dus iets minder moeten zijn. Buiten: Taxi? ja hoor en ik toon het briefje waar het adres op staat. Het hotel was zo verstandig om ons precies aan te geven bij wel bekend groot plein het is en dan 2 blokken naar links. De chauffeurs discussiëren even waar het is (vergeet niet dat Lima een stad van 10 miljoen inwoners is) en vragen 30 sol. Nou dat is mooi dus doe maar.
Dan overkomt het ons toch nog een keer. Iedereen heeft het al eens gehoord en het hotel waarschuwde er nog voor. Halverwege de rit begint de chauffeur over hoe gevaarlijk die buurt wel niet is, en dan wil hij ons naar een ander hotel brengen. Vriendelijk bedankt en hem laten zien dat ik op mijn tablet de precieze route heb staan met GPS, dus ik weet precies of we goed gaan. Met wat hulp van mij komen we toch bij het door ons geboekte hotelletje aan. Bij het uitladen vraagt hij of ik gepast kan betalen. Dan geef ik hem netjes 30 sol en wil ook nog 2 sol fooi geven. Nee, nee het is 50 sol. We lopen snel het hotel binnen. Ik had natuurlijk meteen toen de discussie begon zijn legitimatie en kenteken demonstratief moeten fotograferen.
Meteen doorgebeend naar de Engelssprekende balinees en verteld dat er een boze chauffeur op de stoep staat. Hij belt ook nog aan, maar wordt netjes door de hulp in het Spaans weggebonjourd. Hij schijn nog gezegd te hebben dat 40 sol ook goed was. No way.
Ons hotelletje ziet er prachtig en schoon uit, We hebben het op Booking.com uitgezocht op de goede reviews en de belofte dat ze een betrouwbare haal en brengservice verzorgen naar het vliegveld.